நான் ஒரு தேவபக்தியுள்ள தந்தையாக எப்படி இருக்க வேண்டும்? 

Rev. ஜோயல் இ. ஸ்மித்

How Can I Be a Godly Father? – Rev. Joel Smit

 ஒரு தந்தையாக நான் என்ன செய்ய வேண்டும் நான் என்ன செய்யக்கூடாது என்கிற தெய்வீக வழிமுறைகள் வேதாகமும் முழுவதுமாக நிரம்பி இருக்கிறது. “பிதாக்களே, உங்கள் பிள்ளைகளைக் கோபமூட்டாமல், கர்த்தருக்கேற்ற சிட்சையிலும் போதனையிலும் அவர்களை வளர்ப்பீர்களாக” (எபேசியர் 6:4) என்ற அப்போஸ்தலனாகிய பவுலின் இரண்டு விதமான  அறிவுரையால்  இதை நமக்கு விளக்கப்படுத்துகிறார். தகப்பனுக்கான போதனை மட்டுமல்ல அதோடு கூட பல தகப்பன்மாருடைய நேர்மறையான மற்றும் எதிர்மறையான உதாரணங்களும் வேதத்தில் காணப்படுவதை பார்க்கலாம். பல தேவபக்தி உள்ள மனிதர்களின் பிள்ளைகள் தங்கள் தகப்பனுடைய வழியில் நடவாமலும் மற்றும் பெரிய தோல்வியையே சந்தித்தார்கள் என்பதையும் நாம் சிந்திக்கும்போது அவ்விதமான எதிர்மறையான எடுத்துக்காட்டுகள் நமக்கு வருத்தத்தையே கொடுக்கின்றன. இதுபோன்ற பல உதாரணங்கள், ஒரு தந்தையாக நாம் கவனிக்க வேண்டிய பல வழிமுறைகளை நமக்கு விளக்கப்படுத்தி காட்டுகின்றன. ஒரு பிள்ளையினுடைய மிகப்பெரிய மற்றும் தீமையான பாவசெயல், ஒருவேளை அப்பிள்ளையினுடைய  தந்தையால் கவனிக்கப்பட்டிருந்தால், அது தவறான விதத்தில் முடிவராமல்  மாற்றி அமைக்கப்பட்டிருக்கும். 

இந்த பழைய ஏற்பாட்டினுடைய சரித்திர நிகழ்வுகள் தகப்பனுக்கான அறிவுரைகளையும் தாண்டி மேலான நோக்கத்தோடு தேவனால் கொடுக்கப்பட்டாலும் அதே நேரத்தில் அது வெளிப்படுத்தும் சத்தியங்கள் குறைவான மதிப்புடையவைகள் அல்ல. எனவே, நமது பிள்ளைகளையும் (மற்றும் நம்மையும்கூட) தேவ பக்திக்கு ஏதுவாக எப்படி வழிநடத்துவது  என்பதை அறிய நமக்கு பல எச்சரிப்புகளையும், வாய்ப்புகளையும் வேதாகமம் நமக்கு வழங்குகிறது. நாம் நம்முடைய பிள்ளைகளின் இரட்சகராக ஒருபோதும் இருக்க முடியாது. ஆனால் தேவனுடைய கிருபையால், நாம் அவர்களின் தகப்பனாக, அவர்களை இயேசுகிறிஸ்துவை நோக்கி ஜாக்கிரதையோடு வழிநடத்த முடியும், ஏனெனில் அவர் நாம் செய்த பாவங்களிலிருந்து நம்மை இரட்சிப்பது மட்டுமல்லாமல், பாவத்தினுடைய மிகப்பெரிய விளைவுகளில் இருந்தும் நம்மை காப்பாற்ற கூடியவராக இருக்கிறார். இதற்கு ஆதாரமாக ஆதியாகம புத்தகத்திலிருந்து பல உதாரணங்களை நாம் சிந்திக்கலாம்.

ஆதாம்: காயீனின் கோபம்

ஆதியாகமம் 3-ல் ஆதாம் மற்றும் ஏவாளின் பாவம் அந்த முதல் குடும்பத்திற்குள் அதன் விளைவுகளைக் காட்ட அதிக நேரம் ஆகவில்லை. அவர்களின் பிள்ளைகளான காயீன் மற்றும் ஆபேல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட சிறிது நேரத்திலேயே, அவர்களுடைய குடும்பத்திற்குள்ளேயே சண்டை நிகழ்வதை காணலாம். காயீன், தன்னுடைய காணிக்கையை ஏற்காமல் தனது சகோதரனின் காணிக்கையை தேவன் ஏற்றுக்கொண்டதால் கோபத்துடன் காணப்பட்டான். தேவன் நேரடியாக காயீனைக் கண்டிக்கிறார் (ஆதியாகமம் 4:6). அது அவனை அவனுடைய கோபத்திலிருந்து திருப்புவதற்குப் போதுமானதாக காணப்படவில்லை, மாறாக அவன்  தன் சகோதரனாகிய  ஆபேலை கொலை செய்ய தீர்மானிக்கிறதை பார்க்கலாம். காயீன் தனது எஞ்சியுள்ள வாழ்க்கை முழுவதும் ஒரு பரதேசியாக அலைந்து திரிகிறவனாக வாழவேண்டியிருந்தது. காயீனிடம் காணப்பட்ட அத்தகைய கோபமுள்ள மனநிலை வெளிப்பட்டதா? ஆதாம் அதை அறிந்து அதில் தலையிட்டாரா? அல்லது ஏவாள் சர்ப்பத்தால் வஞ்சிக்கப்பட்டபோது  செயல்பட்டதை போல எதையும் கண்டு கொள்ளாமல் ஆதாம் இருந்தாரா?

ஈசாக்கு: உணர்ச்சிக்குட்படும் ஏசாவும், யாக்கோபின் வஞ்சகமும்

வேதாகமம், ரோமம் நிறைந்த ஏசா “வனசஞ்சாரியும் வேட்டையில் வல்லவனுமாருந்தான்” என்று சொல்லுகிறது” (ஆதியாகமம் 25:27). ஆனாலும் அவன் கொன்ற மிருகங்களைப் போலவே சிந்திக்க முடியாதவனும், உணர்ச்சிக்குட்படுகிறவனுமாயிருந்தான். அவன் வயலிலிருந்து கலைத்துப்போனவனாய், விடாய்த்தவனாய் இருந்தபோது, ஒரு பானை கூழுக்காக தனது சேஷ்ட புத்திரபாகத்தை தனது சகோதரனுக்கு விற்றது ஒருபோதும் அது ஒரு புத்திசாலித்தனமான முடிவு அல்ல (ஆதியாகமம் 25:30–34). அவன் அந்த நிபந்தனைகளுக்கு ஒப்புக்கொள்வதற்கு முன்பு தனது முடிவின் விளைவுகளைப் பற்றி சிந்திக்கவில்லையா? பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு,  அவனுடைய தகப்பனாகிய ஈசாக்கு “கானானியருடைய குமாரத்திகளில் பெண்கொள்ள வேண்டாம்”(ஆதியாகமம் 28:6) என்று அவனுக்கு கட்டளையிட்டிருந்த போதிலும் ஏசா ஒரு புறஜாதி பெண்ணை மனைவியாக்கிக் கொண்டான். ஒருவேளை அவன் தனது தந்தை மீதான கோபம் மற்றும் தனது சகோதரனின் கைகளில் அவன் அனுபவித்த வஞ்சகத்தின் கொடுமையினாலும்  அவ்வாறு செய்திருக்கலாம். ஆயினும் அவன் ஒரு புறஜாதியான மனைவியுடன் வாழ்ந்து, தேவனுடைய உடன்படிக்கையின் ஜனங்களுடன் வாழாமல் இருந்ததற்கான விளைவுகளை அனுபவிக்க வேண்டி இருந்தது. அவனுடைய தகப்பனாகிய ஈசாக்கு, ஏசா எடுத்த மோசமான முடிவுகளின் விளைவுகளை ஆரம்பத்திலேயே அவன் உணரும்படி செய்திருந்தால், பிந்தைய விளைவுகள் இப்பொழுது காணப்படுகிற விதமாக இருந்திருக்குமா? என்பதை  நாம் சிந்திக்க வேண்டும்.

யாக்கோபு ஆட்டுத்தோலை போர்த்துக் கொண்டு, தனது சகோதரனுடைய உடையை அணிந்து, தனது வயதான, பார்வை இழந்த தகப்பனை வஞ்சித்ததை நாம் அறிவோம். ஆனால் யாக்கோபு தனது சகோதரனிடமிருந்து சேஷ்டபுத்திர பாகத்தை வஞ்சகமாக பெற்றுக் கொள்வதற்கு முன்பாகவே, அவனுடைய வஞ்சகத்தின் அறிகுறிகள் தென்படவில்லையா? “குதிங்காலை பிடிப்பவன்” மற்றும் “எத்தன் அல்லது ஏமாற்றுக்காரன்” என்ற இரண்டு அர்த்தத்துடன் அவனுடைய பெற்றோரால் அவனுக்கு அளிக்கப்பட்ட பெயருக்கு ஏற்ற வண்ணமாக அவன் வாழவில்லையா? அவனுடைய இரட்டை சகோதரன் ஏசா, தான் வஞ்சிக்கப்பட்டதை உணர்ந்தபோது, “அவன் பெயர் யாக்கோபு எண்ணப்படுவது சரியல்லவா? இதோடு இரண்டுதரம் என்னை மோசம்போக்கினான்; என் சேஷ்டபுத்திர பாகத்தை எடுத்துக் கொண்டான்; இதோ இப்பொழுது என் ஆசீர்வாதத்தையும் வாங்கிக் கொண்டான்” (ஆதியாகமம் 27:36) என்று சொன்னான். இந்த நிகழ்வுகளில் காணப்படும் பெரிய முரண்பாடு என்னவென்றால், ஈசாக்கு அபிமெலேக்கை வஞ்சித்து பொய் சொன்னதை போலவே அவனும் அதே வண்ணமாகவே பொய் சொல்லப்பட்டு வஞ்சிக்கப்பட்டான் (ஆதியாகமம் 26:7). ஈசாக்கு தனது சொந்த வஞ்சகமான பாவ குணத்தை மேற்கொண்டிருந்தால், தன்னுடைய மகனுக்கு அவர் எவ்விதமான பாடத்தை கற்பிக்க வேண்டும் என்று அவர் அறியாமல் இருப்பாரா? என்பதை நாம் சிந்திக்க வேண்டும்.

யாக்கோபு: தீனாளின் திருப்தியில்லாத மனநிலையும், யோசேப்பின் பெருமையும்

 வேதாகமத்தில் யாக்கோபுடைய குமாரத்திகளில், மகளான தீனாளுடைய பெயர் மட்டுமே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆதியாகமம் அவள் “தேசத்தின் ஸ்திரீகளைப் பார்க்கப் புறப்பட்டுப் போனாள்” (ஆதியாகமம் 34:1) என்று சொல்கிறது. அது ஒரு அந்நிய, புறஜாதி  மக்கள் வசிக்கும் சீகேம் என்னும் பட்டணமாகும். அடுத்த தேசத்தில் உள்ள ஸ்திரீகளிடமிருந்து எதையாவது அறிந்து கொள்ளும்படியாய் தனது சொந்த குடும்பத்தை விட்டு வெளியேற அவளை தூண்டியது

எது? சீகேமில், ஒரு மனிதன் அவளை எடுத்துக்கொண்டு, அவளிடம்  கொடூரமாக அத்துமீறிய போது, அத்தேசத்தின் உண்மையான துன்மார்க்கத்தை அவள் அறிந்துகொண்டாள். தனது மகளின் அலைந்து திரியும் கண்களை யாக்கோபு கண்டுகொள்ளாமல் தனது சொந்த வாழ்க்கையில் மிகவும் மூழ்கியிருந்தாரா?. அதனால் அவள் தன்னுடைய வழியை விட்டு விலகி, துஷ்பிரயோகம் செய்யப்படும் தவறான அனுபவத்தில் போய் முடிய காரணமாயிற்றா?

வாலிபனான யோசேப்பு இரண்டு கனவுகளைக் கண்டான்: அதாவது அவன் உயர்த்தப்படுவதும், மற்றும் அவனுடைய சகோதரர்கள் குனிந்து பணியும்படியான கனவுகள். இந்தக் கனவுகள் அவனுடைய சகோதரர்களின் கோபத்தை அவனுக்கு எதிராகத் தூண்ட காரணமாயிற்று. இந்தக் கனவுகளைப் பற்றி அவர்கள் எப்படி அறிந்தார்கள்? யோசேப்பு அவர்களிடம் சொன்னதால் மட்டுமே அவர்கள் அறிந்தார்கள். இது இளமைப் பருவத்தின் முதிர்ச்சியின்மையா, அல்லது இது ஒரு இருதயத்திலிருந்து வந்த பெருமைமிக்க செயலா – ஒருவேளை யாக்கோபு யோசேப்பை அதிகமாக நேசித்ததினால் ஏற்பட்ட பெருமை என்னும் சோதனையின் விளைவா? (ஆதியாகமம் 37:3). யாக்கோபு தனது பெற்றோர் மற்றும் சகோதரனுடன் கொண்டிருந்த பட்சபாதமுள்ள உறவினால் ஏற்பட்ட விளைவுகளை இன்னும் கற்றுக்கொள்ளாமல் இருந்ததினால் ஏற்பட்ட  விளைவுகளா?

தகப்பன்மார்களுக்கான ஒரு அழைப்பு

ஒருவேளை இன்னும் அதிக நேரம்  கிடைக்குமானால்,  மனோவா மற்றும் சிம்சோன், ஏலி மற்றும் அவனுடைய மகன்கள், சாமுவேல் மற்றும் அவனுடைய மகன்கள், அல்லது தாவீது மற்றும் அப்சலோம் ஆகியவற்றையும் படிக்கும்படியாய் தொடரலாம். என்னுடைய நோக்கம் தகப்பனார்கள் மீது நியாயத்தீர்ப்பை வழங்குவது அல்ல அல்லது வெறுமனே ” எப்படி இருந்திருந்தால்  என்ன நடந்திருக்கும்” என்று தற்போது அதைபற்றி அசட்டையாக விளையாட்டுதனமாக  இருப்பதல்ல. தேவன் மேற்கண்ட தந்தைகள் மற்றும் பிள்ளைகளின் வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட பாவ சூழ்நிலைகளை தமது மீட்பின் திட்டத்திற்காகப் பயன்படுத்தினார். இது, அவருடைய கிருபை நம்முடைய எல்லா பாவங்களையும் விட உண்மையிலேயே எவ்வளவுபெரியது என்பதைக் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

தேவன் இந்த எல்லா செயல்களையும் தமது சர்வ ஏகாதிபத்தியத்தினால் ஆண்டு வழிநடத்துவதால், இந்த ஒவ்வொரு தனிப்பட்ட  நபர்கள் அனுபவித்த வலி மற்றும் விளைவுகளையும், அல்லது நம்முடைய குடும்பங்களில்  நாம் அனுபவிக்கும் பாவத்தின் மோசமான விளைவுகளையும் ஒருபோதும் குறைப்பதில்லை.  ஒரு முழுமையான பட்டியலாக  இல்லாவிட்டாலும், மேலே குறிப்பிட்டுள்ள அனைத்து பாவங்களும், கடந்த கால பாவங்கள் மட்டுமல்ல, எந்த காலத்திலும் நம்முடைய சொந்த பிள்ளைகளிடமும் (மற்றும் பெரும்பாலும் தந்தைகளாக நம்மிடமும் கூட) எப்போதும் காணப்படுகின்றன. இதே மாதிரியான பாவ செயல்களை நம்முடைய பிள்ளைகளின் வாழ்க்கையில் நாம் காணும்போது ஒரு தகப்பனாக வெறுமையாக உட்கார்ந்து,  நம்முடைய பிள்ளைகளுக்கு எதுவும் நடக்காது என்று அக்கறையற்று நாம் காணப்படக் கூடாது. மேலேவுள்ள நிகழ்வுகள் எல்லாம் இவ்விதமான சிந்தனைப்போக்கு  சரியில்லை என்பதைக் காட்டுகின்றன. மாறாக, நாம் நமது பிள்ளைகளின் இருதயங்களையும், சிந்தனைகளையும் வேத சத்தியத்தால் போஷிக்க வேண்டும். மேலும் அவர்கள் பாவம் செய்யும்போது, மன்னிப்பு மற்றும் மனந்திரும்புதலின் மூலம் அவர்களை நீதியான பாதைக்கு அன்புடன் திரும்ப அழைத்து வர வேண்டும். தகப்பனாக, விசுவாசப் பாதையில்  நமது பிள்ளைகளுக்கு நல்ல மேய்ப்பர்களாக மற்றும் வழிகாட்டிகளாக இருக்கவே நாம் அழைக்கப்பட்டுள்ளோம். ஏசாயா தீர்க்கதரிசி குறிப்பிடுவது போல, “நீங்கள் வலதுபுறமாய் சாயும் போதும், இடதுபுறமாய் சாயும் போதும்: இதுவே வழி, இதில் நடவுங்கள் என்று உங்களுக்குப் பின்னாலே சொல்லும் வார்த்தையை உங்கள் காதுகள் கேட்கும்”  (ஏசாயா 30:21).

இருப்பினும், வேதாகமத்தில் உள்ள தகப்பன் -மகன் உறவுகளின் அனைத்து உதாரணங்களுடனும், ஒரு பரிபூரணமான தந்தை-மகன் உறவின் ஒரு உதாரணத்தை நாம் தவறவிடக்கூடாது, ஏனெனில் அந்த உறவு  வீழ்ச்சியடையவில்லை, தடுமாறவில்லை, ஒருபோதும் தோல்வி அடையவும் இல்லை. தகப்பனாக, செய்ய வேண்டியவை மற்றும் செய்யக்கூடாதவை என்று சிந்திப்பதை தாண்டி, கிறிஸ்துவில் செய்யப்பட்ட – பூர்த்தியாக நிறைவேற்றப்பட்ட – மீட்பின் காரியத்தில் நாம் எப்போதும் இளைப்பாற வேண்டும். அவர் தனது பிதாவுக்கு மரணபரியந்தம் பரிபூரணமாகக் கீழ்ப்படிந்தார்.  ஒரு தகப்பனாக நாம் நம்முடைய தேவபக்தியில் வளரவும், நம்முடைய குடும்பங்களில் இவ்விதமாக செயல்படவும் வேண்டிய எல்லா கிருபைகளையும், இரக்கமும், பெலனும் மேற்கண்ட தகப்பன் மகன் உறவை நோக்கி பார்க்கும்போது  நாம் கண்டடைய முடியும்.

இந்தப் பத்தி “கிறிஸ்தவ சீஷத்துவத்தின் அடிப்படைகள்” (The Basics of Christian Discipleship) என்ற தொகுப்பின் ஒரு பகுதி.

இந்த கட்டுரை முதலில் லிகோனியர் ஊழியங்கள் வலைப்பதிவில் வெளியிடப்பட்டது.